Stopień łagodny to te przypadki, które nie wymagają hospitalizacji i mogą być leczone doustnie. Odnosi się to zwykle do młodych, poza tym zdrowych osób, u których stwierdza się tylko zmiany obejmujące jeden płat lub segment bez wysięku opłucnowego.
– COPD
– niewydolność krążenia
– niewydolność wątroby
– niewydolność nerek
– cukrzyca
– nadużywanie alkoholu i leków
– niedobory odpornościowe Brak efektu trzydniowej antybiotykoterapii Splątanie lub inne zaburzenia świadomości Prawdopodobny mechanizm aspiracyjny Tachypnoe ponad 3-0/min Niestabilność hemodynamiczna Wstrząs septyczny
Zakażenie metastatyczne Zajęcie kilku płatów Znaczący wysięk opłucnowy Tendencja do powstawania jam
Ciężka niewydolność oddechowa
– potrzeba mechanicznej wentylacji
– PO,/FiO, < 25-0 (< 2-0-0 w przypadku COPD)
– objawy zmęczenia przepony Ciężka niestabilność hemodynamiczna:
– wstrząs (skurczowe RR < 9-0mmHg lub rozkurczowe RR < 6-0 mmHg)
– potrzeba podawania wazoaktywnych leków przez ponad 4 godziny
– diureza < 2-0 ml/godz. (przy braku hipowolemii)
Ostra niewydolność nerek wymagająca hemodializy
Ostre rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Śpiączka
Stopień umiarkowany dotyczy przypadków ze wskazaniami do hospitalizacji i leczenia drogą pozajelitową – są to na ogół osoby starsze (powyżej 65 roku życia) lub z towarzyszącymi poważnymi chorobami, albo nie reagujące na wdrożoną antybio- tykoterapię. Ocenia się, że leczenia szpitalnego wymaga 18-36 % chorych (11,17), przy czym odsetek ten jest wyższy u osób starszych (16).
Stopień ciężki obejmuje te stany, które wymagają leczenia w warunkach oddziału intensywnej terapii ze względu na zagrożenie zgonem. Bardzo ważna jest staranna kwalifikacja do tych dwóch ostatnich kategorii. Szczegółowe kryteria pomocne w kwalifikacji poszczególnych przypadków zawarto w tabeli 2 i 3 (wg 5).
We wstępnej ocenie stopnia ciężkości pozaszpitalnych zapaleń płuc należy brać pod uwagę również szereg czynników prognostycznie niekorzystnych. Przedstawiono je w tabeli 4 (wg 6).
