W rozważaniach na temat podaży płynów, przy uwzględnieniu prawidłowych strat, przyjmuje się, że organizm w stanie fizjologicznym dobrze toleruje przyjmowane płyny w granicach 900-2700 ml/m2/d. Jako wartość średnią ilości przyjmowanych płynów podaje się przeważnie 2000 ml/m2/d. Wobec większej proporcjonalnie powierzchni ciała na jednostkę masy ciała u dzieci, przy przeliczaniu zapotrzebowania wodnego, przyjmuje się dla niemowląt 150 ml/kg/d, stopniowo zmniejszając tę wartość do typowej dla dorosłych – 40 ml/kg/d. Z dokładniejszej analizy bilansu wodnego (tab. 1-3) wynika, że nawet przy przyjęciu powierzchni ciała jako podsta-
wy obliczeń, wartość podstawową u niemowląt należy podwyższyć nawet do wartości o 50% większej. U noworodków w czasie pierwszego tygodnia życia bilans wodny jest ujemny, co wymaga dodatkowych korekcji ilości przetaczanych płynów (3, 8, 9). Jako ogólną zasadę przejmuje się, że pełne „niemowlęce” pokrycie wodne podajemy w 7 lub 10 dniu życia, w zależności od stanu noworodka, czyli przetaczamy x/7 lub 1/10 ilości obliczonej na dobę, pomnożoną przez dzień życia.
Najprostszym sposobem orientacyjnego obliczania zapotrzebowania dobowego płynów jest wzór: AWD – aktualne dobowe zapotrzebowanie na wodę,
