Dodatkowym problemem jest krótkotrwale utrzymywanie się wejść żylnych na skutek drażniącego działania roztworu na śródbłonek małych naczyń. Zmusza to niekiedy do codziennych zmian miejsca wkłucia, co doprowadza do szybkiego -wyczerpywania się wejść żylnych.
Wszystkie wymienione wady metody obwodowej nie równoważą jednak zasadniczej wady metody centralnej – niebezpieczeństwa posocznicy, której punktem wyjścia może być cewnik wprowadzony bezpośrednio do dużych naczyń żylnych.
Zasadniczą zaletą metody centralnej jest możliwość podawania glukozy w dużych stężeniach, co pozwala na pełne pokrycie zapotrzebowania energetycznego podażą stosunkowo niewielkiej objętości płynu. Istotna jest również możliwość prowadzenia nawet kilkumiesięcznej hiperalimentacji przez to samo wejście żylne.
