W grupie CAP
W grupie CAP mieszczą się atypowe zapalenia płuc, ale są one przedmiotem osobnego omówienia i nie będą tutaj uwzględniane. Z kolei zapalenia płuc u osób z obniżoną odpornością to grupa tzw. zakażeń oportunistycznych i one również będą tutaj pominięte. Przedstawiony podział ma wiele praktycznych zalet. Przede wszystkim daje się zastosować niemal wobec wszystkich pacjentów już przy pierwszym kontakcie. Po drugie różnicuje ich pod kątem potencjalnych patogenów, które zestawiono w tabeli 1. (5,22). Dzięki zaś temu ostatniemu ukierunkowuje wybór najbardziej właściwego postępowania terapeutycznego, w tym przede wszystkim antybiotyku pierwszego rzutu. Obok tych zalet są też pewne niedostatki, gdyż taki podział nie obejmuje wszystkich możliwych sytuacji, np. zachłystowego czyli aspira- cyjnego zapalenia płuc, które może być zarówno pozaszpitalne, jak i wewnątrzszpi- talne, a wśród nich szczególnej postaci zapalenia związanej ze stosowaniem respiratorów lub nebulizatorów (ang. ventilator associated pneumonia – VAP).
Klasycznie w rozpoznaniu zapalenia płuc przyjmuje się następujące kryte-ria (13, 4):
-podmiotowe – duszność i kaszel lub jego nasilenie z odkrztuszaniem ropnej plwociny,
– przedmiotowe – gorączka powyżej 38° C oraz typowe zmiany opuko- we i osłuchowe (stłumienie wypuku, trzeszczenia),
– radiologiczne – obecność nowych lub powiększających się nacieków płucnych,
– laboratoryjne – leukocytoza powyżej 1-0tys./mm3 lub zwiększony od setek granulocytów pałeczkowatych powyżej 15 %,
– bakteriologiczne – pozytywny wynik badania wydzieliny z dróg odde chowych wyrażający się obecnością patogenu w pre-paracie bezpośrednim barwionym metodą Grama lub w posiewach, przy obecności mniej niż 1-0 komórek nabłonka i więcej niż 25 neutrofilów wpw (powięk- szenielOO x) – co ma potwierdzać, że uzyskany materiał pochodzi z dolnych dróg oddechowych.
