Nie da się ukryć, iż styl romański cechuje się sporą topornością. Dominują tu masywne i grube ściany, a podobne określenia mogą z powodzeniem charakteryzować wieże.
Architektura romańska ma wyraźnie defensywny wydźwięk. Co to znaczy? Chodzi o to, że wiele budowli było wznoszonych z myślą o obronnej destynacji. Dlatego też w budowlach utrzymanych w w tym stylu nietrudno doprawdy dostrzec zarówno małe otwory okienne, jak też stosunkowo niewielkie otwory przeznaczone na drzwi.
Ten defensywny charakter budowli wynika z epoki historycznej, w której to dominowała architektura romańska. Rzecz jasna, chodzi tu o wczesne średniowiecze. Próżno tu szukać strzelistości wież, jak i masy ozdób i ornamentów. Architektura tego typu jest bowiem niesłychanie surowa. Skądinąd jej miłośnicy w tym właśnie upatrują jej uroku. Przeciwnicy – jak się zresztą łatwo domyślić – są zgoła przeciwnego zdania.
Reasumując, architektura romańska przeszła do historii jak styl bardzo toporny i surowy. Jest to budownictwo bardzo charakterystyczne.
