Kopytka gnocchi są bardzo rozpowszechnionym we Włoszech daniem. Serwuje się je, jako odrębną potrawę podobnie jak zupę jarzynową lub też podaje w postaci dodatku do dań mięsnych i nie tylko. Są to po prostu kluski ziemniaczane, które wielu osobom, mogą kojarzyć się z naszymi polskimi kopytkami kartoflanymi. W każdym regionie Italii jedzone są na wiele różnych sposobów, wraz z odmiennymi dodatkami.
W Rzymie wedle najstarszej receptury podającej w jaki sposób przyrządzić gnocchi, należy użyć szczególnego rodzaju kaszki pszennej- semoliny. Gdyby ktoś chciał koniecznie wypróbować ten przepis można zastąpić ją kaszą manną, gdyż nie jest ona u nas dostępna w sprzedaży. Tradycyjnie ich kształt to płaskie talarki, serwowane zwykle bez sosu.
Ponieważ każdy region Włoch ma swoje specyficzne smaki gnocchi przygotowywane są zależnie od upodobań, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. I tak można je przyrządzać z dodatkiem skruszonego chleba a w bardziej obfitej wersji zawierają one ser ricotta i szpinak– to przede wszystkim, toskańska nuta. Głównym składnikiem włoskich kopytek jest puree ziemniaczane, ponadto nierzadko dodaje się pastę jarzynową a najlepszym dla nich dodatkiem są sosy: pomidorowy lub pesto, ale równie dobrze można się nimi zajadać tylko z dodatkiem topionego masła.
Kluseczki dodatkowo formuje się na specjalnej desce z rowkami, aby sos po nich nie spływał a zatapiał się w ciasto. Sposób przygotowania gnocchi(w wersji najbardziej klasycznej) jest banalny. Gotujemy ziemniaki, co ważne w łupinach po uprzednim ich wyszorowaniu. Gdy są już miękkie należy je odcedzić, obrać i przecisnąć przez praskę. Do lekko ciepłego puree należy dodać mąkę i wyrobić gładkie i elastyczne ciasto. Następnie z niego formujemy wałeczki niezbyt grube, które należy ciąć na około dwu centymetrowe kawałki.
Istnieje wiele technik formowania kopytek tak, aby miały one postać najbardziej zbliżoną do oryginalnej. Mogą być między innymi nieco zwinięte na kształt muszelki z podłużnymi rowkami.
