Niemal wszystkie procesy chorobowe, np. stany zapalne czy nowotwory, powodują zmianę strumienia ciepła wytwarzanego przez daną tkankę, co wpły-wa na temperaturę zarówno jej samej, jak i tkanek otaczających, zwłaszcza po-wierzchni skóry. Metody termograficzne umożliwiają określenie tych zmian co do wartości i rozkładu przestrzennego, co stanowi podstawę zastosowań termo- grafii w diagnostyce medycznej. Na ogół jako odniesienie przyjmuje się tempera-turę tkanek otaczających badany obszar lub identycznego obszaru po symetrycz-nej stronie ciała. Taka definicja narzuca margines błędu dokładności pomiaru ter- mograficznego, który arbitralnie, choć na podstawie doświadczeń, ustalono na -0,5°C. Innymi słowy, zmiana temperatury wyższa niż -0,5nC może oznaczać proces patologiczny. Należy tu podkreślić, że precyzja pomiaru jest na ogół znacznie większa i wynosi od -0,-01°C do 1,-0°C, zależnie od stosowanej metody, warunków pomiaru i aparatury.
Badania termograficzne znajdują zastosowanie zarówno w ocenie zmian rejestrowanych na powierzchni skóry, jak również w odniesieniu do narządów miąższowych położonych blisko powierzchni skóry. Stwarzają możliwości monitorowania układu krążenia zarówno w zakresie dużych, jak i mniejszych naczyń. Należy podkreślić, że bardzo często zmiany temperatury stanowią jeden z najwcześniejszych objawów toczących się procesów patologicznych.
