Tomografia rezonansu magnetycznego jest rzadko stosowana w schorzeniach zapalnych płuc. Wykorzystuje się ją w przypadku niejasnego obrazu TK, szczególnie przy podejrzeniu nacieku ściany klatki piersiowej lub kanału kręgowego. Coraz szerzej stosuje się ultrasonografię jako dobrą i szeroko dostępną metodę oceny zmian opłucnowych. USG, ze względu na właściwości fizyczne fal ultradźwiękowych, nie pozwala na obrazowanie upowietrznionej tkanki płucnej. Umożliwia natomiast wykazanie obecności płynu w jamie opłucnej (różnicowanie z ropniakiem opłucnej) i oznaczenie ewentualnego miejsca nakłucia.
Zapalenie płuc jest najczęstszą chorobą zakaźną zagrażającą żydu. Czynniki chorobotwórcze mogą dostawać się do dolnego układu oddechowego przez tchawicę i drzewo oskrzelowe, przez naczynia krwionośne płuc, przez bezpośredni rozsiew z ognisk infekcyjnych w śródpiersiu, ścianie klatki piersiowej i górnej części jamy brzusznej. Zakażenie drogą tchawiczo-oskrzelową można podzielić na podstawie obrazu makroskopowego i radiologicznego na trzy podtypy: 1) odoskrzelowe zapalenie płuc, 2) płatowe zapalenie płuc i 3) śródmiąższowe zapalenie płuc.
